Fred Penninga

Op 28 augustus 2015 werd Dafne Schippers uit Utrecht wereldkampioen op de 200m sprint. Kort daarvoor werd ze tweede op de 100m. Prestaties van wereldformaat. Onze grootste Dafne-fan Fred Penninga herzag zijn Dafne-gedicht dat hij eerder schreef toen ze Europees kampioen werd in 2014.

ONZE DAFNE

Daar staat ze. . .
wat is ze stil, waar denkt ze aan?
Die slordige beginsels van gedachten
onafgemaakt, nergens is tijd voor.
Die eindstreep moet ze binnen
luttele seconden wél voorbij.

Daar gaat ze. . .
Ze denkt als iedereen aan flarden
uit haar leven (als een film, als in een val)
haar vader, moeder misschien even?
De meiden naast haar moet ze ook
voorbij, voorbij, in dezelfde luttele seconden.
Zie de kracht, die macht, haar pracht!

Daar ligt ze. . .
de snelle baan in Peking aan haar voeten
muziek zwelt aan: toeters, bellen en violen
200 meter, in 21.63, wereldkampioene!
De beide armen rijk gevuld met gladiolen;
ONZE DAFNE gaat nooit meer voorbij.

Fred Penninga

Bij de Europese kampioenschappen atletiek 2014 in Zürich won Dafne Schippers uit Utrecht op 14 augustus de 100m sprint (en later in het toernooi ook de 200m). Het was voor het eerst sinds de jaren ’50 uit de vorige eeuw dat Nederland een gouden sprintmedaille veroverde.

US DAFNE

Daar staat ze. . .
Wat gaat er door haar heen in luttele seconden?
Die slordige beginsels van gedachten
onafgemaakt, nergens is tijd voor,
de eindstreep moet binnen
de kortste keren verslonden!

Daar gaat ze. . .
Natuurlijk niet haar hele leven
(als een film, als in een val)
maar: vader, moeder misschien even?
De meiden naast haar in elk geval
voorbij, voorbij, in luttele seconden;
zie de kracht, die macht, haar pracht!

Daar ligt ze. . .
de snelle baan van Zürich aan haar voeten
muziek zwelt aan; toeters, bellen en violen
Europees én Utrechts kampioene, trots en blij
de beide armen rijk gevuld met gladiolen.
‘Us Dafne’ Schippers is nu ook van mij!

Fred Penninga

Fred Penninga schreef dit gedicht en las het voor bij de officiële opening van een nieuw gedeelte in het Park Voorveldse Polder, op 25 mei 2014. Het gedicht krijgt nog een plaats in het park, dat aan de oostrand van Utrecht ligt.

PARK VOORVELDSE POLDER

Morgenstond
Flarden ochtendnevel trekken traag de polder in
Vogelslag en wiltzangh doen de dag beginnen
Dan valt het eerste zonlicht Utrecht binnen
Op de camping zindert hier en daar een vroege zin

Ochtend
Pantoffels-en-peignoir, die de hond uitlaten
Lopers, fietsers, ruiters maken cirkels rond het water
Een blauwe reiger daalt naast een poel en wacht op buit
Uitbundig fluitekruid hangt weer het witte bruidje uit

Middag
Uilen staan op staken bij de hangbrug hoog te kijk
Ouders zien hun kinderen in zeven gootjes tegelijk
Een kind perst laatste sapjes uit de picknickmand
Op een warme huid ligt, als bij toeval, nog een hand

Avond
Het klinken van bestek en glazen op de vlonder
Meer schaduw dan geboomte op het Wilgeneiland
Voorbij de stad zinkt de zon in geel, rood, roze onder
Langzaam neemt het gedierte in het park de overhand

Nacht
Het ritselt in de slangenbroeihoop rond elk later uur
Het heet wel park, maar is in feite geboetseerd natuur
Al weerkaatst een echo van het eenzaam nachtverkeer
. . . stilte legt zich in overgave bij het duister neer

Fred Penninga