Nieuws/optredens

Overvecht-gedicht

Op woensdag 27 juni werd het heringerichte pleintje bij NS-station Overvecht feestelijk in (her-)gebruik genomen. Onderdeel van deze locatie is een gedicht van stadsdichtersgildelid Fred Penninga, dat op de trottoirbanden van een centraal perkje is aangebracht. De twee strofen van het gedicht kunnen ‘op zichzelf’ gelezen worden, maar ook naast elkaar gelegd, waardoor de zinnen langer worden en er een ‘tweede’ gedicht ontstaat.

Overvecht

Ons huis, mijn school, deze allee;
de plekken waar ik veel van houd,
ik vind een wijkplaats en denk mee
met familie, vrienden, buren; jong en oud
bouwen aan één wijk. . . dat is het idee

alles tussen groen, station en dreven
heb ik tot dit gedicht gedacht
over verschillend samen leven
zo wordt vrede aan het licht gebracht
en zo staat het hier geschreven.

Fred Penninga

Muurgedicht van Alexis de Roode

Naar aanleiding van de opening van het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie schreef Gildedichter Alexis de Roode een gedicht dat nu als onderdeel van een muurschildering op de zijgevel van een hoekpand op de Bleekstraat prijkt. Het muurgedicht, een project van Utrecht Marketing, werd op 4 juni onthuld. Het heeft als doel de stad te verbinden met het op de Uithof gelegen nieuwe ziekenhuis, dat het grootste kinderkankercentrum van Europa is.

Festival Dichterswijk

Op het Dichterswijkfestival, dat op 3 juni in de Veilinghaven plaatsvond, traden onze dichters Ruben van Gogh en Fred Penninga op voor jong en oud. Laatstgenoemde schreef ook speciaal voor de gelegenheid het ‘DichterswijkGedicht’, dat in de programmafolder stond afgedrukt. Behalve een optreden verzorgden Ruben en Fred namens het Gilde ook een poëzieworkshop.

NACHT

Op 7 juni vindt in De Nijverheid te Utrecht de feestelijke release plaats van NACHT, een door de band De Baron op muziek gezet gedicht van Baban Kirkuki, lid van het stadsdichtersgilde. Kirkuki zal tijdens deze avond (aanvang 20.00 uur) ook uit eigen werk voordragen, evenals gildelid Anne Broeksma, wier poëzie vaak scharniert rond het verschijnsel van de nacht.
De Baron is een zevenkoppige Nederlandstalige rockband die meer brengt dan alleen muziek. Verhalen over reizen en heimwee worden vertolkt door baritonstemmen en aanstekelijke, instrumentale koperarrangementen. Op 7 juni zal de band niet alleen de single ‘NACHT’ ten gehore brengen maar een complete set spelen. Het belooft een gevarieerde avond te worden met magische woorden, knetterend vuur en verleidelijke muziek.

Muurgedicht van Els van Stalborch

Gildelid Els van Stalborch schreef een gedicht om Utrecht als studentenstad in het zonnetje te zetten. Behalve dat het gedicht over de studententijd gaat, is het ook nog eens geplaatst op de muur van Els’ oude studentenhuis, dat nog steeds dezelfde functie heeft. Het pand grenst aan het Wilhelminapark.

Koningslaan 2

Hier liggen mijn voetstappen te drogen
in de zon, hechten herinneringen
nog aan muren van het huis, dat eens
mijn thuis was, toen ik nieuw begon.

Nog kaatst de echo op de gevel van
zoveel pas ontdekte vrijheid en zoveel
vriendschap op weg naar morgen
en de overvolle, oeverloze tijd.

Nog fluisteren de bomen in het park
over het broze van de lente en het
ongeduld van later en het klateren
van stemmen vroeger en vandaag.

Els van Stalborch

Stadsgedicht bij sluiting bistro Chez Jacqueline

Op 31 maart werd er voor de laatste keer gekookt en bediend in het Utrechtse restaurant Chez Jacqueline. Na 40 jaar sluit de bistro zijn deuren. Ter gelegenheid daarvan schreef Gildelid Peter Drehmanns in opdracht van de gemeente een gedicht, dat in ingelijste vorm werd aangeboden door de burgemeester. In het gedicht is onder meer verwerkt dat Bruce Springsteen ooit heeft gedineerd bij Chez Jacqueline en dat ook Anton Geesink en burgemeester Jan van Zanen er vaak kwamen.

Tijdloos (afscheid van Jacqueline)

Voordat de Godfather van de Tournedos het vlees liet
sidderen bij Jacqueline, werden auto’s ontmanteld
in garage Pardon: de tijden veranderen, de tijden lossen
op in hete fond

Veertig jaar lang een klassiek concept: traditionele spijzen
van Frans, Carolien en Stien voor Anton, Jan en Bruce –
you can’t start a fire without a spark en een goed mens
is een hongerig mens, ook al veranderen de tijden, de tijden
die ons loskloppen

In de Korte Koestraat triomfeerde de biefstuk van de haas.
Op nummer 4 werd vurig gedoreerd, geflambeerd, geblancheerd
tot 31 maart: de bistro wordt een pastabar: zo zijn de tijden,
ze worden gedecanteerd

Het deksel definitief gesloten:
geuren gesmoord, ingedikte herinneringen
zijn het die blijven, rijkelijk bestrooid met
sterke verhalen – en Jacqueline dichtgevouwen
in vetvrij papier.

Peter Drehmanns

Stad vol stemmen

Onze Gildemeester Onno Kosters sprak op 29 maart de nieuw geïnstalleerde raadsleden van de Gemeente Utrecht toe met het volgende gedicht [klik op het plaatje als je het beter wil lezen]:

Utrechts dichtersgilde adopteert een boom

Op zondag 25 maart was de aftrap van de campagne Adopteer een boom, een actie tegen de verbreding van de A27, waardoor er weer circa 800 bomen dreigen te sneuvelen. Namens het stadsdichtersgilde schreef Hanneke van Eijken speciaal voor de gelegenheid het stadsgedicht ‘Bast tegen bast’. Vanaf 25 maart tot circa midden oktober kunnen bomen geadopteerd worden. Het Utrechts stadsdichtersgilde was een van de eerste tien adoptanten, een grote zomereik. Andere adoptanten waren de partijvoorzitter van Groen Links Utrecht en cabaretier Vincent Bijlo. Zie ook https://www.ad.nl/utrecht/bomen-amelisweerd-worden-geadopteerd-tegen-snelwegverbreding~a78e2214/

Bast tegen bast

Dit bos ligt in de arm van de rivier, net buiten de stad
de Krommerijn tussen singel en buitenplaats, ruimte
voor jaarringen en waterkringen, de kiezels
die we gooien, de lentes die we er groeiden

zomereiken staan met minstens honderdvijftig jaren om hun kern, samen
met esdoorns, beuken, wachters van de ijle lucht
onder onze voeten liggen de paden van een bos
de ruis en het razen
van auto’s, met je ogen dicht
ben je even
aan de branding van een groene kust

geef ons geen asfalt, maar zachte grond om in te wroeten
geef ons zuurstof, laat stikstofballonnen niet op
geef ons mos en gras en desnoods processierupsen en kap
niet

Gedicht voor voormalig dakloze Laye Si

Omdat voormalig dakloze Laye Si erg van poëzie houdt had Jeroen Kroon van Diest van Unique Surprises bedacht hem te verrassen met een speciaal voor hem geschreven gedicht. Behalve surprises op aanvraag creëert Jeroen ook elk kwartaal een aangename verrassing voor iemand die het verdient in het zonnetje te worden gezet. Op zaterdag 17 februari viel Laye Si deze eer te beurt. Unique Surprises had ons stadsdichtersgilde benaderd met de opdracht om speciaal voor Laye Si een gedicht te schrijven. Die taak heeft Gildelid Els van Stalborch op zich genomen. Zij droeg op 17 februari voor de aangenaam verraste en ontroerde Laye Si haar gedicht voor in de pandhof van de Domkerk.

Je zult maar op de vlucht zijn

met een rugzak vol angst
en een mobiel,
op vijandig water
naar onbekende kust
op zoek naar een veilig later.

Je zult maar asielzoeker zijn
in een regenland en jaren
in het ongewisse leven
en niet weten wat,
tussen muren van vergeten.

En dan mag je blijven,
de zon begint te schijnen,
je krijgt een huis en werk,
je voelt je sterk en doet je
best om thuis te zijn.

Het mag niet duren,
dreigend komen wolken
aan en storm verwaait
wat je had opgebouwd en
vertrouwd is niets.

Bedreigd en koud, de
nachten lang, het donker
veel te bang en niemand
die het ziet, je bent er wel
je bent er niet.

Alleen op een bankje
in de regen, een vrouw
met hondje sprak je aan,
een vlechtje op zijn hoofd
en zij hechtte zich.

Voor je het wist, mocht
jij met haar mee, kreeg
een bed en een tv , een
kachel en te eten, en dat
zou je nooit vergeten.

Nel met Pippi Langkous
gaven jou een nieuwe
kans en weer knipoogde
de zon, de dans om een huis
begon en duurde lang

te lang, een zwarte veeg
door lichte dagen, een diefstal,
zomaar alles weg, een dag
die huilt, jij wist geen raad
maar bad.

Toen was er Wim en Nel
bleef om je heen, al was
het leven moeizaam
en verloor je moed,
je was niet alleen.

Er zijn altijd vonkjes
licht, die van binnenuit
het donker splijten,
een hand, waarin je
wonen mag.

Een glimlach, of een
zacht gebaar, jouw
levenskracht geeft hoop,
jouw dromen
worden waar.

Je zult maar zo moedig zijn.

Els van Stalborch

Pauline Pisa en Kanaleneiland

In het kader van de Poëzieweek werd ons gildelid Pauline Pisa in de schijnwerpers gezet vanwege haar innige band met Kanaleneiland. Deze Utrechtse wijk, waar Pauline is opgegroeid, speelt een belangrijke rol in enkele gedichten van haar. Klik hier voor een reportage hierover.