Gedicht bij de CCS Crone-prijs
Ode aan Enter
Men kan geen mens oprechter prijzen
dan door te zoeken naar gelijkenis.
14 dagen na Enter ben ik geboren
als iets van onze feiten waarheid zou zijn.
Maar met namen en cijfers wordt je als schrijver
geketend. Wie schrijft, schrijft vrijheid,
want weet dat werelden geschapen
en vernietigd worden met een woord.
De schepping neigt naar entropie,
bezorgt ons, hemelkinderen, winterhanden,
de tijd verwijdert zich sneller dan sterren:
vandaag een liefde voor de eeuwigheid,
morgen lichtjaren van ons af.
En wat ons rest is spelen in de zon
met maya en sunyata, moleculen
tegen elkaar laten klikken als spel
en paleiszalen vol leegte in elk atoom
vullen met een woord. Alleen het woord
geeft grip. De zon van de logos
wordt gebroken en opnieuw gebroken
in het water maar blijft heel.
Enter schonk ons het detail dat blijft.
De zon die door het omgebogen
randje van een oorschelp schijnt
als door een stukje albast
met een fijn, kersrood adertje.
In elk boek leef je een ander leven.
In elk boek sterf je een andere dood.
Alexis de Roode