Gedicht voor voormalig dakloze Laye Si
Omdat voormalig dakloze Laye Si erg van poëzie houdt had Jeroen Kroon van Diest van Unique Surprises bedacht hem te verrassen met een speciaal voor hem geschreven gedicht. Behalve surprises op aanvraag creëert Jeroen ook elk kwartaal een aangename verrassing voor iemand die het verdient in het zonnetje te worden gezet. Op zaterdag 17 februari viel Laye Si deze eer te beurt. Unique Surprises had ons stadsdichtersgilde benaderd met de opdracht om speciaal voor Laye Si een gedicht te schrijven. Die taak heeft Gildelid Els van Stalborch op zich genomen. Zij droeg op 17 februari voor de aangenaam verraste en ontroerde Laye Si haar gedicht voor in de pandhof van de Domkerk.
Je zult maar op de vlucht zijn
met een rugzak vol angst
en een mobiel,
op vijandig water
naar onbekende kust
op zoek naar een veilig later.
Je zult maar asielzoeker zijn
in een regenland en jaren
in het ongewisse leven
en niet weten wat,
tussen muren van vergeten.
En dan mag je blijven,
de zon begint te schijnen,
je krijgt een huis en werk,
je voelt je sterk en doet je
best om thuis te zijn.
Het mag niet duren,
dreigend komen wolken
aan en storm verwaait
wat je had opgebouwd en
vertrouwd is niets.
Bedreigd en koud, de
nachten lang, het donker
veel te bang en niemand
die het ziet, je bent er wel
je bent er niet.
Alleen op een bankje
in de regen, een vrouw
met hondje sprak je aan,
een vlechtje op zijn hoofd
en zij hechtte zich.
Voor je het wist, mocht
jij met haar mee, kreeg
een bed en een tv , een
kachel en te eten, en dat
zou je nooit vergeten.
Nel met Pippi Langkous
gaven jou een nieuwe
kans en weer knipoogde
de zon, de dans om een huis
begon en duurde lang
te lang, een zwarte veeg
door lichte dagen, een diefstal,
zomaar alles weg, een dag
die huilt, jij wist geen raad
maar bad.
Toen was er Wim en Nel
bleef om je heen, al was
het leven moeizaam
en verloor je moed,
je was niet alleen.
Er zijn altijd vonkjes
licht, die van binnenuit
het donker splijten,
een hand, waarin je
wonen mag.
Een glimlach, of een
zacht gebaar, jouw
levenskracht geeft hoop,
jouw dromen
worden waar.
Je zult maar zo moedig zijn.
Els van Stalborch