Daniel Vis (1988) maakt sinds januari 2019 deel uit van het stadsdichtersgilde.
Wat is je relatie met Utrecht?
Ik ben in 2008 naar Utrecht verhuisd om er wijsbegeerte te studeren. Ik landde daarmee ook in een zeer actief literair klimaat, waarin, zeker destijds, veel laagdrempelige podia werden georganiseerd. Een warm bad voor een beginnend dichter. Inmiddels woon ik al tien jaar, honkvast, in Zuilen.
Wat zijn je aandachtsgebieden en specialiteiten als dichter binnen het Gilde?
Het lijkt me met name interessant het Gilde in te zetten als instigator van poëzie-evenementen. Zeker ook nu Utrecht één van de UNESCO literatuursteden is, kan het Gilde bijdragen aan een middelpuntzoekende kracht die (internationale, jonge) dichters naar de stad haalt. Een rijke compostlaag dus, een bodem.
Wat moeten we lezen om je als dichter en/of mens beter te leren kennen?
Mijn eerste twee bundels, Crowdsurfen op laag water, en Insect Redux (Prometheus, 2014, 2018).
Daarnaast is er een heel veld aan boeken, zowel poëzie als proza en filosofie, dat inzicht geeft. Onder meer het werk van George Oppen, William Burroughs, Wittgenstein (bij het lezen van mijn tweede bundel kan een Binas van pas komen).