Pauline Pisa (1968). Vanaf 1 januari 2016 lid van het Gilde.
Wat is je relatie met Utrecht?
Ik ben er geboren, groeide op in de Utrechtse wijk Kanaleneiland en vloog uit via de binnenstad. Inmiddels woon ik 9,8 kilometer van de Dom vandaan.
Wat zijn je aandachtsgebieden en specialiteiten als dichter binnen het Gilde?
Ik ben een podiumdichter.
Draag bij voorkeur korte verhalende schetsen voor die veelal een tijdsbeeld in zich dragen waarin melancholie, absurdisme en zelfspot verwerkt zijn. Mijn eerste bundel ‘Het gestolen wijf’ is opgedragen aan Kanaleneiland.
Wat moeten we lezen om je als dichter en/of mens beter te leren kennen?
- Het gestolen wijf, uitgeverij Aspekt, 2008
- Halfrust, uitgeverij Marmer, 2015
Waar vinden we meer info?
En een gedicht?
Tante Dikkie
Morgen komt de vuilnisman
Binnen zit men in een kring om een betegelde salontafel.
Een zwager met een hoge rug vraagt zich af of hij van marmer is gemaakt maar niemand zegt iets terug.
Sigaretten in borrelglaasjes staan voor het grijpen,
aanwezige vrouwtjes slaan om beurten de ene been over de andere heen en tippen zwijgend as in grote grove asbakken waarop engeltjes staan afgebeeld.
Er is er eentje bij die voortdurend aanstalten maakt om op te willen staan, weg zou willen gaan.
Vanaf de schouw kijkt heel oud spul in zwart/wit toe,
boven hen het wezenloos getik van nalatenschap dat zich een slag in de rondte draait.
Dan.
Muziek zwelt aan,
een gordijn valt open,
en licht valt in een brede baan,
er wordt gefluisterd en gestoten,
Tante Dikkie komt eraan.
Ze verschijnt in zorgvuldig opgebouwde heupen,
het vette grijze haar is in een kuif omhoog geduwd
en overtollig vet door glitter riem omhoog gestuwd.
Ze knipt haar vingers en
overal zijn slingers
Meubels worden aan de kant gezet
Dikkie geeft een showtje weg
een show weg in haar flat.
Zwager kleppert valse tanden als een echte castagnet.
-Kanaleneiland 1980-