Op 18 mei, aan de vooravond van de Europese Parlementsverkiezingen, verschijnt bij uitgeverij Magonia de tweetalige bundel Regels voor Europa.  Daarin geven de Gildedichters hun in dichtvorm gegoten visie op Europa. Dezelfde dag zal de bundel bij de opening van het Festival Europa in Tivoli worden aangeboden aan de burgemeester van Utrecht. Meer info: https://magonia.nl/nieuws/persbericht-regels-voor-europa/

Het door ons gilde georganiseerde evenement op World Poetry Day (21 maart) heeft een memorabele avond opgeleverd. De voordrachten van Mia You, Debbie Cole, Han van der Vegt en Bernard Christiansen maakten veel indruk. Ook het aan Boris Pasternak gewijde muzikale optreden van Irena Filippova en Hans Visser was van hoog niveau. Het publiek werd getrakteerd op welluidende en verrassende Indonesische klanken, Russische liederen, Amerikaans-Engelse observaties, Deens-Duits absurdisme en Hollandse hilariteit.

Op World Poetry Day, 21 maart, doet ook ons dichtersgilde zich gelden. In het Utrechts Archief bieden wij dan een podium aan een aantal dichters en vertalers met Utrechtse en internationale wortels. Acte de présence geven Debbie Cole (VS, vertaalster en vertolkster van Indonesische poëzie), Mia You (VS, dichteres), Bernhard Christiansen (Duitsland, dichter en performer) en Han van der Vegt (NL, dichter en vertaler). Zij zullen in meerdere talen voordragen uit eigen en andermans werk.  De avond wordt bovendien voorzien van muzikale omlijsting met een evenzeer internationaal karakter. Inloop: 20.00 uur. Aanvang: 20.15 uur. Toegang gratis.

Zoals elk jaar trad het Stadsdichtersgilde op Gedichtendag collectief op bij boekhandel Broese. Een foto-impressie.

Voor het 25-jarig bestaan van Galerie Morren schreef Els van Stalborch, als lid van het stadsdichtersgilde, voor de bundel Gedichten & Gedachten onderstaand gedicht.

IN DEN EENHOORN

In opgevouwen tijd leefde nog
de Eenhoorn, zuiverde het water
voor het bier, dat in vaten uit
de kelder voer op de rivier.

Het helderde de schaarse dagen
en bracht glans. Jaren vloeiden
over in het nu, de Eenhoorn
kreeg een nieuwe kans.

Hij vond een verborgen bron
en aan haar oever negen muzen,
die vleugels gaven aan wie
het water dronk of zich

spiegelde in haar huid. Bevlogen
bouwden Eric en Séverine
een tempel voor de muzen,
een levend mouseion.

In uitgerolde tijd, de rode loper
voor de kunst en wie haar maakt,
kunst die raakt en mag bekoren.
Je zult maar drinken uit die bron.

Els van Stalborch

Op de druk bezochte slotbijeenkomst van Coalitie erbij op 13 december in het Spoorwegmuseum las Els van Stalborch haar voor deze gelegenheid geschreven gedicht voor over ‘Eenzaamheid’. Coalitie erbij is het nationale samenwerkingsverband van maatschappelijke organisaties die elk op eigen wijze een rol spelen om eenzaamheid te bestrijden, o.a. het Rode Kruis, Humanitas, Leger des Heils en de Zonnebloem. Aangezien ‘Eenzaamheid’ nu op de kaart staat en de activiteiten worden overgenomen door het ministerie van VWS onder de naam ‘Coalitie Eenzaamheid’, heft de oude coalitie zichzelf na tien jaar op. De bijeenkomst werd door ca. 170 mensen bijgewoond. Het gedicht van Els werd na afloop aan elke deelnemer meegegeven.

Hoor je de stilte niet

Hij is vergeten welke dag,
stroperig de uren, die plakken
aan de nacht, hij weet niet
hoelang hij duren kan.

Het oog van de tv heeft hij dicht gedaan,
woorden kruipen nog langs lege muren
en zeggen niets,
beelden gaan aan hem voorbij
zonder dat hij ziet.

Hoor je de stilte niet

Zij heeft de wereld dichtgedaan,
is uit de tijd gegroeid en krom.
Ze denkt
wie heeft nog iets aan mij,
ik leef nu andersom.

Vroege jaren lichten op en
schijnen in haar dagen,
zij zou nog graag iets vragen,
maar aan wie.

Hoor je de stilte niet

Tussen het rumoer van stemmen
trilt een droeve snaar,
die niemand hoort, een woord
dat tevergeefs afketst
tegen holle zinnen,

hij weet niet
hoe hij moet beginnen,
hij neemt geen ruimte in.

Hij stampt zijn gedachten fijn
in de kom van zijn lege handen,
laat ze als ruis door zijn vingers
glijden en is even niet.

Niemand miste hem.

Hoor je de stilte niet

Een uitgestoken hand, een stil
gebaar,
erbij, je hoort erbij.

Het is moeilijk om te vragen,
je wilt niet weten,
je schuilt liever in blinde huid,
maakt geen geluid
en droeft.

Hoor je de stilte niet

Zij horen de stilte wel,
stroevend aan hun deur,
zij willen iets doen,
maar weten niet hoe,
komen anderen tegen,
samen rijgen zij een keten
van zacht en kleur
en langzaam, langzaam
wakkert vuur.

Voor wie zich durft te warmen
spreiden zij een geur
van herkenning om hen heen,
samen eten, praten, delen
maakt niet zo alleen,
geeft ruimte en licht
aan bewolkte vragen.

Misschien is eenzaamheid
beter te verdragen als
er iemand is die ziet.

Hoor je de stilte niet

Soms zingt zij een lied van vreugde,
soms van verdriet.

10 jaar lang kon haar stem
niet meer verwaaien en gaf hoop,
woorden ingebed in zoveel geven
blijven nu voor altijd kleven
aan het Centrum
tegen Eenzaamheid.

Totdat de stilte is afgezet.

Els van Stalborch