Tijdens het ILFU werd gedurende enkele dagen in de stationshal van Utrecht door tal van vrouwen de complete roman Anna Karenina voorgelezen. Als slotakkoord van deze marathon droeg  Gildelid Vicky Francken het door haar geschreven gedicht ‘Anna K.’ voor.

Anna K.

Hersenloos en tactiel als een zeester
is liefde, geloof ik. Zo ingewikkeld
als het goudlokjegebied
van dichtbij.

Een vastgelopen robot in de branding,
een toendra van zeegras dat wuift.
De golven hebben elkaar nodig

en willen overspoelen, verdrinken elkaar
zingend in het tij.

Het wetboek van de ware schrijft geen twijfel

maar wie wordt er nog geboren
uit schuim?

Ook op de tweede planeet zul je stikken.
In haar schaduw staat geen maan, een dag
duurt meer dan honderd aardse dagen.

Ik zie de zon al in het oosten
ondergaan. Nu is het tijd,
protest mijn wapen. Niemand
voor wie ik op zou staan.

Vicky Francken

Op zaterdag 22 september liet het Gilde van zich horen tijdens het International Literature Festival Utrecht met het mini-evenement Lopers Tussen De Regels. Door middel van een aantal wandelingen onder leiding van diverse leden van het Stadsdichtersgilde werd de aandacht gevestigd op zichtbare Gildegedichten in de binnenstad van Utrecht.

Bij de opening van het Gaudeamus Muziekweek-festival, op 5 september, trad Pauline Pisa van het stadsdichtersgilde op. Al freestylend declameerde ze poëzie in een samenspel met klanken en beelden. Zo kwam een boeiende koppeling tussen muziek en dichtkunst tot stand.

Op 5 september werd door wethouder Victor Everhardt in de hal van het Utrechtse Stadskantoor de tentoonstelling ‘Utrecht vervoert’ geopend. De expositie, die nog enkele maanden te bekijken is, laat zien hoe in Utrecht (op een duurzame wijze) het vervoer plaatsvindt: te voet, op de fiets, met de trein, over het water en (in de toekomst) via Smart Mobility. Vijf dichters van het Stadsdichtersgilde belichten in een kort gedicht deze verschillende transportmiddelen, t.w. Ruben van Gogh (trein), Vicky Francken (fiets), Peter Drehmanns (Smart Mobility), Hanneke van Eijken (te voet) en Els van Stalborch (water). Op de expositie zijn deze gedichten te lezen, gerangschikt per thema.

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Stichting Wilhelminapark en omgeving is de dichtbundel DichterSbijWilhelmina verschenen, waaraan maar liefst dertien dichters van ons stadsdichtersgilde een bijdrage hebben geleverd.  Op 31 augustus werd onder een imposante boom van het Wilhelminapark het eerste exemplaar van de bundel uitgereikt aan de Utrechtse burgervader Jan van Zanen.

Tijdens dit evenement werd ook een steen onthuld waarop een strofe van het door Peter Drehmanns geschreven gedicht ‘Knuppelbrug’ (eveneens in de bundel) is te lezen. De steen werd in de ochtend geplaatst nabij de zogeheten Knuppelbrug aan de oostelijke rand van het Wilhelminapark.

Knuppelbrug

Een brug bestaat bij de gratie
van een kloof, een leemte
die gracieus wordt geloochend
door de brug

De brug in kwestie is een bruggetje
dat groeit naar de overkant
met boomstambalustrades –
nagalm van het parkbestand:
natuur robuust nagebootst

Het bruggetje verraadt gratie
kronkelt zich wulps
over glunderend water
vervlecht zich zwierig
boven de snede

Het bruggetje slaat een brug
tussen
Hemelboom en Koningslaan
tussen
Krimlinde en Jugendstil
tussen
fietsspaken en staartpennen
tussen
aardwormen en straatstenen

De brug kromt zijn rug, laat trots over zich heen
lopen, strekt zich en omarmt
de breuk, stelpt de wond

Peter Drehmanns

Op 18 juli werd het door Onno Kosters geschreven gedicht ‘Wachtruimte’ aangeboden. Het werd geschreven op verzoek van Anne Boeschoten en Willem de Groot als dank voor de goede zorgen door de mensen van de afdeling Triage/verloskunde van het Utrechtse Diakonessenziekenhuis voor, tijdens en na de geboorte van hun zoon Fosse.

Wachtruimte

onbesmaakt weefsel dat zweeft tussen nimmer geweest
zijn en van start gaan, onvast huizend waar het halfduister
klinkt, een geluidsopname blinkt: in het midden het tastbare licht

je onderweg weten en dat nog even blijven, rondreizend,
reikhalzend zonder het te weten naar de aanloop, naar
je luidruchtige en eenmalige buiteling: daar bolt het licht

en zodra je zelf in staat bent tot het schrijven van een schaduw
vallen de zinnen op hun plaats, laaf je je lichaam aan de lucht,
komt in het licht er leven: komt er leven aan het licht

Onno Kosters

Naar aanleiding van de opening van het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie schreef Gildedichter Alexis de Roode een gedicht dat nu als onderdeel van een muurschildering op de zijgevel van een hoekpand op de Bleekstraat prijkt. Het muurgedicht, een project van Utrecht Marketing, werd op 4 juni onthuld. Het heeft als doel de stad te verbinden met het op de Uithof gelegen nieuwe ziekenhuis, dat het grootste kinderkankercentrum van Europa is.