Op 8 december werd ter hoogte van Oudegracht 323 de eerste letter gehakt van de nieuwe, door Vicky Franken geschreven dichtregels die de komende drie jaar worden onthuld. Vicky, sinds januari 2018 lid van het stadsdichtersgilde, loste Baban Kirkuki af, die de afgelopen drie jaar een bijdrage leverde aan het gedicht dat elke zaterdag weer een letter rijker wordt en de straten van het Utrechtse centrum siert. Zie ook https://www.delettersvanutrecht.nl/
Maar liefst 25 jaar was Hans Goedkoop een (ook door ons Gilde) zeer gewaardeerde projectmedewerker Culturele Zaken van de gemeente Utrecht. Op 29 november nam hij afscheid op het Stadskantoor. Namens het stadsdichtersgilde schreef Baban Kirkuki voor Hans Goedkoop een gedicht, dat hij tijdens het afscheid voordroeg.
De cultuurtijd
De tijd is vandaag vastgelegd,
niet de tijd van de wijzerplaat, nee
de tijd die jij gaf aan Culturele Zaken.
Met toewijding is de kunst gewaarborgd.
De verhalen van de kunstenaar gaan niet verloren,
ze nestelen zich in de stad.
De gemeente voert het beleid.
De dichters voeren de woorden.
De kunst voedt de cultuur.
In het moment dat alles vluchtig voorbijgaat,
is de bezieling van een gedicht, muziek of film
nodig voor een innerlijke vertraging.
De tijd staat stil in de ziel van de maker,
schept een dimensie van vragen,
de cultuur voedt de kunst.
Vandaag is de dag van vertrek,
de Domstad is cultuurrijker geworden.
Deze visie vergeten we niet.
Baban Kirkuki
Op 4 september 2018 werd Sebastiaan geboren, de 350.000ste inwoner van Utrecht. Om dit bijzondere feit luister bij te zetten kreeg Gildelid Fred Penninga van de gemeente de opdracht hier een gedicht aan te wijden. Dit gedicht werd door de burgemeester aangeboden aan de ouders van Sebastiaan; het verscheen tevens in het online magazine NIEUWS 030.
DAG JOCHIE
Ik zie gewoon een piepklein babyjochie
dat met zijn handen open en zijn ogen dicht
het moede hoofd op iemands arm te slapen legt
en helemaal niet weet welk een bijzonder kind hij is.
Ik wens hem alle liefs en sterkte en geluk
dat hij maar gebruiken kan om zichzelf
te worden, duizelig van alle richtingborden
links, rechts, verder, soms zelfs even terug.
Ik wens dat hij zich niet zal laten kisten
althans, niet tijdens zijn hele leven
dat ie van wanten weet, van sokken ook
en sneakers, baseball-caps én FC Utrecht.
Maar bovenal dat hij in liefde bloeien mag
om te beginnen als een prachtig babyjochie
dat met zijn handen open en beide ogen dicht
zijn moede hoofd op iemands arm te slapen legt.
Fred Penninga
Het Stadsdichtersgilde is opnieuw in de pen geklommen om zich uit te spreken tegen de geplande verbreding van de A27, die o.a. het einde van bijna duizend bomen van Amelisweerd en verdere aantasting van de Utrechtse luchtkwaliteit zou impliceren. Gildemeester Onno Kosters schreef het stadsgedicht ‘Tableau’, dat ook in postervorm is verschenen. Op zondag 4 november, de afsluiting van de campagne tegen de verbreding van de snelweg, brengt hij dit gedicht voor het eerst ten gehore in het BAK, waar ook een rondetafelgesprek plaatsvindt met diverse lokale politici. Op dezelfde dag lezen in Kargadoor ook nog de Gildedichters Pauline Pisa, Jan van der Haar, Hanneke van Eijken en Anne Broeksma hun (protest)gedichten voor met betrekking tot hetzelfde thema. Van deze gedichten zijn kaarten gemaakt.
Ter gelegenheid van twintig jaar Leidsche Rijn werd op 14 oktober een gedicht van Gildemeester Onno Kosters onthuld op de Romeinse obelisk bij Castellum Hoge Woerd.
Kleurrijk begon hier de tijd,
langzaam de ruimte.
De rivier was een hand
die stroomruggen opwierp:
de mens zocht er toevlucht,
bouwde er onderdak,
toomde het water in
tot het beheerst was, ver-
sneed met sloten het land
tot een mozaïekvloer.
Uit wijkplaats en tuinbouwgrond
waste de toekomst;
toen die aanbrak verrees
langs de zichtlijn een skyline:
stond daar Leidsche Rijn.
Van veengebied
tot drooglegging, van boerenerf
tot vinexperceel:
een toevluchtsoord voor velen.
Van drijvende vloer
onder vele verledens
tot dak boven wie hier
van waar ook maar neerstrijkt
in de kleurrijke ruimte,
in de langzame tijd.
Onno Kosters
Op zondag 30 september werd in de tuin van Karel V een nieuwe Stadsoogst gepresenteerd: een boekje met drie gedichten horend bij drie nieuwe distillaten van Staffhorst, Utrechts gedistilleerd. De gedichten werden ditmaal geschreven door Vicky Francken, Nanne Nauta en Hanneke van Eijken, die respectievelijk eau de vie – peer, eau de vie – kweepeer en eau de vie – pruim bezongen. De peren en de kweeperen werden geoogst in de tuin van Karel V, de pruimen in de tuin van de Metaalkathedraal (de Meern). Stadsoogst verschijnt jaarlijks in een kleine, genummerde oplage en is een initiatief van Bastiaan Staffhorst.
Op 23 september werd in de Kovelaarstraat 7 in Utrecht een gedicht onthuld van Hanneke van Eijken. Het gedicht is een verkorte versie van het gedicht ‘Straat’ dat Hanneke eerder publiceerde in haar debuutbundel Papieren veulens en dat ze schreef over de Kovelaarstraat.
Tijdens het ILFU werd gedurende enkele dagen in de stationshal van Utrecht door tal van vrouwen de complete roman Anna Karenina voorgelezen. Als slotakkoord van deze marathon droeg Gildelid Vicky Francken het door haar geschreven gedicht ‘Anna K.’ voor.
Anna K.
Hersenloos en tactiel als een zeester
is liefde, geloof ik. Zo ingewikkeld
als het goudlokjegebied
van dichtbij.
Een vastgelopen robot in de branding,
een toendra van zeegras dat wuift.
De golven hebben elkaar nodig
en willen overspoelen, verdrinken elkaar
zingend in het tij.
Het wetboek van de ware schrijft geen twijfel
maar wie wordt er nog geboren
uit schuim?
Ook op de tweede planeet zul je stikken.
In haar schaduw staat geen maan, een dag
duurt meer dan honderd aardse dagen.
Ik zie de zon al in het oosten
ondergaan. Nu is het tijd,
protest mijn wapen. Niemand
voor wie ik op zou staan.
Vicky Francken
Op zaterdag 22 september liet het Gilde van zich horen tijdens het International Literature Festival Utrecht met het mini-evenement Lopers Tussen De Regels. Door middel van een aantal wandelingen onder leiding van diverse leden van het Stadsdichtersgilde werd de aandacht gevestigd op zichtbare Gildegedichten in de binnenstad van Utrecht.
Bij de opening van het Gaudeamus Muziekweek-festival, op 5 september, trad Pauline Pisa van het stadsdichtersgilde op. Al freestylend declameerde ze poëzie in een samenspel met klanken en beelden. Zo kwam een boeiende koppeling tussen muziek en dichtkunst tot stand.
