Eenzame uitvaart van Peter van Soest (1950-2020)

I.M. 14 februari 2020

De dag dat je viel en bleef vallen

sturen mensen kaarten, als papieren
veertjes om te kietelen, ze schrijven elkaar
in hanenpoten, die als handen samenvouwen

op je mat lag geen brief, denk ik

maar je was op weg om je telefoon te laten repareren
of gewoon om te dromen
bij een wand platte schermen of je dronk koffie bij de McDonalds
tegenover een etalage keukenmachines
je bekeek een nieuwe radio

waarmee je de hele wereld horen kunt
zonder dat je ooit hoeft te vertrekken

ik weet niet hoeveel spijkers je sloeg in muren
of schaafde aan kozijnen
hoeveel vis je ving langs de oevers

je viel en bleef vallen, in een eenzaam avontuur
verder dan de lichtjaren van deze stad, langer
dan de gracht waarlangs je moet hebben gelopen
ver voorbij de straten die je met je snorfiets doorkruiste

ik geef je deze brief, mijn hanenpoten mee

ze tillen je nog eenmaal op, zoals een moeder
haar kind wiegt, de zee de vissen

Hanneke van Eijken

 

 

Op 14 februari (Valentijnsdag) zakte Dhr. P.J van Soest in elkaar in de Mediamarkt, om later die dag in een ziekenhuis te overlijden. Hij werd 70 jaar. Waarschijnlijk was hij naar de Mediamarkt gegaan om zijn kapotte smartphone te laten repareren – dat bleek zijn bewindvoerder hem te hebben geadviseerd.

Meneer woonde aan de Rijnenburglaan, was gescheiden, had een dochter waar hij geen contact mee had. Meer gegevens waren niet bekend en de gemeente mocht in dit geval, bleek bij navraag, de systemen niet raadplegen om opheldering te verkrijgen of nabestaanden op te sporen. Het resultaat was een Eenzame Uitvaart die wellicht niet eenzaam had hoeven zijn.

Bij navraag bij zijn bewindvoerder – hij was net een maand uit de schulden – bleek Dhr Van Soest een blijmoedig persoon te zijn geweest, die graag klusjes deed, ging vissen en rondfietste door de stad. Misschien wat simpel, misschien een voormalig Utrechts boefje. We zullen het niet weten, maar dit beeld kwam naar voren.

Er was een vriend die vergeefs om betreding van Van Soests woning had verzocht, om ‘zijn spullen’ terug te halen. Hij kon niet bij de begrafenis aanwezig zijn. Dat was alles wat wisten, en waarmee dichter van dienst Hanneke van Eijken aan de slag moest.

Op vrijdag 21 februari vond dan de begrafenis plaats op begraafplaats Barbara. De buren bleken er te zijn, die veertien jaar naast hem hadden gewoond en pas na lang rondbellen van de begrafenis te weten waren gekomen. Ook was er nog een ander gezin, van iets verderop in de straat. Zij beschreven Dhr Van Soest als een lieve man. De buurvrouw was in tranen.

Met drie dragers (en de chauffeur als inderhaast ingestelde vierde), de begrafenisondernemer en Van der Soests straatgenoten brachten we hem naar zijn laatste rustplaats. Daar las Hanneke het gedicht. Toen we klaar waren, kwam met haastige tred ‘de vriend’ nog aanlopen voor een snel afscheid. Net zo snel verliet hij bellend de begraafplaats weer.

Ruben van Gogh