Actiegedicht

Buslijn 4 Zuilen dreigt te verdwijnen. Deze lijn wordt omgenummerd tot lijn 7, maar zal een andere route rijden. Hierdoor vervallen de haltes rond Schaakwijk. Op deze plek wonen veel ouderen, die slecht ter been zijn. Zij zullen nu zo’n 500 meter extra moeten lopen naar een bushalte. Tegen deze verlegging van de route is veel weerstand en protest; zo zijn er al meer dan 900 handtekeningen opgehaald. Gildemeester Ruben van Gogh zet dit protest poëtische kracht bij middels dit stadsgedicht:

BUSLIJN VIER VIA SCHAAKWIJK
(MOET BLIJVEN!)

Busroutes zijn als levenslijnen,
wie ze omlegt legt heuse levens om.

Wie nog weet hoe hij lopen kon, voor
het schuifelen begon, waarmee de halte

dag na dag wat verder leek, week
na week, jaar na jaar, vreest het gevaar

dat een opstaphalte eindpunt wordt.
Nog lijkt het haalbaar, maar het leven

is niet schaalbaar: vijfhonderd meter
verder is een onmogelijkheid voor wie

voet voor voet de tijd verbeidt. Je zou
wel verder wíllen, maar het wil niet meer.

Het leven is vol hindernissen, en dan
ook de laatste bus nog moeten missen.

Ruben van Gogh