Eenzame Uitvaart #11
I.M. Zygmunt Frogan, 19 november 1922, Paris – 1 januari 2008 Utrecht
Begraafplaats Daelwijck, vrijdag 4 januari 2008, 9:30 uur
Dichter van dienst: Nanne Nauta
Op 1 januari is Zygmunt overleden in het zorgcentrum Rozendaal. Een Fransman. Hij sprak volgens de verpleging gebrekkig Nederlands. In het dagelijks leven liet hij zich trouwens Jean noemen. Geboren en getogen in Parijs, een weeshuis weet een vriend aan de telefoon te melden en ja hij heeft nog een zus in Polen maar die spreekt alleen Pools en heeft hij maar twee keer in zijn leven gezien, maar niet gesproken dus.
Na zijn pensioen als vrachtwagenchauffeur is hij met zijn Nederlandse vrouw van Parijs naar Maarssenbroek vertrokken. Zij is een paar jaar geleden overleden en ze hadden geen kinderen. Voor zover bekend was hij wel geliefd in de buurt, hij bezocht dagelijks het winkelcentrum Bisonspoor waar hij een graag geziene gast was.
Het is trouwens een crematie, dat komt bij eenzame uitvaart niet zo vaak voor. De uitvaartondernemer heeft het goed verzorgd, er zijn bloemen, een aula en er is muziek. Het verbaast me dat de Franse overheid er niet is. Hij bleek in het bezit van la Légion d’honneur en uit ervaring met Franse begrafenissen weet ik dat ze dan komen.
Pour Zygmunt Frogan
né le 19 novembre 1922 à Paris
décédé le 1 janvier 2008 à Utrecht
Le camionneur
Le parcours
du vrai camionneur
retourne
toujours à Paris
N’importe si le vent
soit de l’est, si le nez
tourne vers la Pologne
N’importe si la terre
soit du sud, si le cul
tourne vers la Sologne
N’importe si la mer
soit de l’ouest, si les yeux
tournent vers les belles Normandes
N’importe si le feu
soit du nord, si le coeur
tourne vers la belle d’Hollande
Le parcours
du vrai camionneur
retourne
toujours à Paris
Et quand le parcours est fini
le vieux camionneur quitte
les champs et les routes,
dissout dans le brouillard
d’un polder indéfini
Hierna zingt Edith Piaf ons toe dat ze nergens spijt van heeft. Als ik het goed begrepen heb, gold dat ook voor Jean die nu weer Zygmunt heet. We nemen afscheid.
© gedicht en verslag – Nanne Nauta, 2008