Het is vrijdag 24 maart 2006. Vandaag wordt Cornelis de Klerk begraven. Woensdag in de namiddag kwam de mail van Desphina binnen. Kort dag dus. Over de heer de Klerk is weinig bekend. Naast het adres, leeftijd en stukgelopen huwelijk is er een zoon en een kat. De zoon en de kat hebben elkaar waarschijnlijk nooit gezien. Op de begraafplaats maak ik kennis met de uitvaartleider, vier dragers en iemand van de begraafplaats zelf. De kist gaat uit de auto op een karretje. We gaan. Ik beeld me in dat de heren in aangepast tempo lopen door mijn aanwezigheid. Elk graf op deze begraafplaats is een dubbelgraf. De heer de Klerk krijgt een onderbuurman. Ik heb een vermoeden wie het is. De kist gaat van het karretje op het graf. Er is een gepaste stilte van één minuut. De vier dragers gaan weg. Ingrid heeft voor bloemen gezorgd. Ik leg de bloemen op de kist. Ook een kopie van de voor te lezen tekst. De kist gaat met de lift naar zijn etage. Ik lees onderstaande tekst.

In memoriam Cornelis de Klerk
Utrecht, 14 september 1929 – Utrecht, 20 maart 2006

MCMXXIX

twaalf juni komt Anne Frank ter wereld
zo’n dertien weken later, het is dan
veertien september, Cees, Cor of Nelis?

veertig dagen later is er de krach

heeft het sindsdien nog wel goed kunnen komen
Annelies Marie Frank schrijft een dagboek
de beurskrach krijgt krantenartikelen
jij hebt een kind maar waar is het verhaal?

na dik veertig jaar is er een breekpunt

een lege flat in Overvecht Noord is
geen monument om lang bij stil te staan
de kat is uit logeren, zoals jij
mijn beste de Klerk Cees, Cor of Nelis
de bovenbuurman doet geen boodschap meer

Dan is het even stil. We gaan met drie man terug. We zeggen elkaar gedag. Tot ziens maar niet te snel hopelijk. Het is tien over negen. Het is nog druk.

© 2006, Nanne Nauta

Utrecht – 19 december 2005

Vandaag had te Utrecht de eerste ‘echte’ Eenzame Uitvaart plaats. Het was de begrafenis van mevrouw Magdalena Martha Gruber. Mevrouw Gruber werd geboren te München op 10-08-1920. Ze heeft geen kinderen. Ze woonde sinds september 1964 in Utrecht. Haar twee in de 90 jarige zussen wonen nog altijd in München en kunnen niet aanwezig zijn bij de begrafenis. Mevrouw haar wens om op een katholieke begraafplaats te worden begraven is ingewilligd. Dichter van dienst is Ruben van Gogh.

NAAMGENOTEN

– voor Magdalena Martha Gruber (1920-2005)

Meer dan negenhonderd naamgenoten,
daar, waar u bent grootgebracht.

Werd het u te veel misschien,
dat u haast wel vertrekken moest,

neerstreek in deze Nederlandse stad
– of was het toch de liefde. Kinderen

zijn er niet; de telefoongids blijft steken
bij de naam van uw man – de lijn

is dood nu. Zijn naam zal ook verdwijnen,
zoals zoveel verdwenen is: de tijd, de tijd.

Zonder nazaat gaat de telefoon steeds
minder vaak over – vandaag zwijgen

zelfs uw verre zussen, laatste familie, tussen
meer dan negenhonderd naamgenoten.

dec. 2005
© 2005, Ruben van Gogh

Utrecht – 6 december 2005

Het is vrijdag 1 december. Alweer een bericht van Soendra. Ik schrik. Dat gaat snel. De heer J.R.A. is overleden (25-2-1962, Torhout, België – 1-12-2005, Utrecht). Er zijn nog ouders. Tien dagen geleden stond hij ineens bij ze voor de deur. Hij werd verzorgd door het Leger des Heils. Zij doen misschien ook wat. Ik kan contact opnemen met de Majoor. Dat doe ik. Ik zal er zijn, op de begrafenis.
Ik blijk niet enige. Ik ben op het dak- en thuislozencircuit gestuit. In Utrecht liefdevol onderdak bij het Leger. We zijn met een dertigtal mensen. De Majoor spreekt. Een verzorger herinnert. Een bekende vertelt. Ik schreef maar zeg niets. Ik leg het wel bij de kist, het is tenslotte voor hem geschreven.
Ik heb geleerd. Ik ben bekaf, uitgeput. Het schrijven tegen deze deadline viel tegen.

25 februari 1962 (Torhout, België) – 1 december 2005 (Utrecht, Nederland)
Voor Joost Robert

Schatkaart

De schatkaart van je leven
eindigt altijd bij een kruis

Toen ik jouw schatkaart vond
zag ik een verouderd huis

Ik zag een zonnig Zuiden
een land van dansen van muziek

Een land waar mensen talen spraken
die jij nooit zou verstaan

En wij dan weg moesten, dit feesten laten
onderweg naar later en dromen misschien

We droomden van het ijle Noorden
waar warmte zoeken … lachten we

Een land waar woorden wonen
bleek, van bruggen, van natte

Een plaats van koude kermis
en tenslotte ook
de schat van jouw kaart

© 2005, Nanne Nauta (verslag en gedicht)

Utrecht – 19 november 2005

Het is de eerste keer dat Soendra ons een bericht stuurt. Het overvalt toch. Zo snel aan de bak? De heer A.S. is overleden (19-08-1934, Gouda – 19-11-2005, Utrecht). Er zijn kinderen, zussen. Via de begrafenisondernemer verneemt Ruben dat de laatste wil van de overledene is echt eenzaam te willen uitvaren. Respecteren van deze wens ligt voor de hand. We nemen contact op met Starik. Wat doet hij in Amsterdam in zo’n geval? Niets. En zo doen wij. Geen begrafenis, geen gedicht.

© 2005, Nanne

Utrecht – 9 november 2005

In Utrecht is een start gemaakt met Eenzame Uitvaart. In de nazomer van 2005 hebben Ruben van Gogh en Nanne Nauta met Els de Spirt en Soendra Raktoe van de gemeente Utrecht afspraken gemaakt. Dit houdt onder andere in dat een leerzame periode ingaat om te zien wanneer en hoeveel Utrechtse doden eenzaam uitvaren.